Αν σας καταβάλλουν ψυχικά όσα συμβαίνουν γύρω μας, πηγαίνετε για ένα περίπατο. Το περπάτημα μπορεί να καταπολεμήσει το στρες και να βελτιώσει την ψυχική διάθεση, ενώ ταυτοχρόνως μειώνει τον κίνδυνο καρδιοπάθειας και εγκεφαλικού, αναφέρει η Αμερικανική Εταιρεία Καρδιάς (AHA).

«Δεν έχει σημασία πόσο γρήγορα ή πόσο μακριά θα πάτε. Αρκεί να σηκωθείτε από την καρέκλα και να περπατήσετε», τονίζει η καθηγήτρια Επιδημιολογίας Dr. Donna Arnett, πρύτανης στη Σχολή Δημοσίας Υγείας του Πανεπιστημίου του Κεντάκυ. «Ούτε χρειάζεται να ακολουθείτε κάποιο συγκεκριμένο πρόγραμμα ασκήσεως».

Η Dr. Arnett συνιστά να βάλουμε απλώς περισσότερο περπάτημα στην καθημερινή ζωή μας. «Να παρκάρετε λίγο πιο μακριά από το σπίτι. Να κάνετε έξτρα δουλειές στο σπίτι ή στον κήπο. Να βγάζετε συχνότερα τον σκύλο βόλτα ή να πηγαίνετε πιο μακριά», εξηγεί. «Όλα προσθέτουν βήματα στην ημέρα σας. Και περισσότερα βήματα σημαίνει καλύτερη υγεία».

Σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη, ακόμα και 1.000 βήματα περισσότερα την ημέρα έχουν πολλά να προσφέρουν στην υγεία. Η μελέτη έδειξε πως όσοι φροντίζουν να περπατάνε έστω και για λίγο, μερικές φορές την ημέρα, ζουν περισσότερο. Αυτό ισχύει ακόμα κι αν δεν κάνουν πολύωρη, συνεχόμενη γυμναστική.

Η νέα μελέτη

Η μελέτη δημοσιεύθηκε στην ιατρική επιθεώρηση JAMA Network Open. Συμμετείχαν 2.110 εθελοντές, ηλικίας 38 έως 50 ετών κατά την έναρξή της. Οι επιστήμονες παρακολούθησαν την πορεία της υγείας τους επί 11 χρόνια, κατά μέσον όρο.

Όπως διαπίστωσαν, σε σύγκριση με όσους περνούσαν τη ζωή τους καθισμένοι, κάθε αύξηση της φυσικής δραστηριότητας κατά 1.000 βήματα την ημέρα σχετιζόταν με 28% μείωση του κινδύνου πρόωρου θανάτου (δηλαδή σε ηλικία 41-65 ετών). Η αύξηση συνεχιζόταν μέχρι τα 4.500 βήματα σε όσους διήγαγαν αποκλειστικά καθιστική ζωή.

Όσοι έκαναν πάνω από 2.000 βήματα χωρίς διακοπή την ημέρα, διέτρεχαν κατά 32% μειωμένο κίνδυνο πρόωρου θανάτου.

Σε σύγκριση με όσους βάδιζαν ελάχιστα, το καθημερινό περπάτημα μείωνε σημαντικά τον κίνδυνο διαβήτη και υπέρτασης. Ειδικότερα, όσοι έκαναν πάνω από 7.000 βήματα την ημέρα είχαν:

• 43% λιγότερες πιθανότητες να εκδηλώσουν σακχαρώδη διαβήτη
• 31% λιγότερες πιθανότητες να αναπτύξουν υπέρταση

Ειδικά οι γυναίκες που βάδιζαν καθημερινά και πολύ, είχαν επίσης 61% λιγότερες πιθανότητες να είναι παχύσαρκες. Στην πραγματικότητα, κάθε αύξηση κατά 1.000 βήματα την ημέρα σχετιζόταν με μείωση κατά 13% του κινδύνου αναπτύξεως παχυσαρκίας.

Ο ρόλος του χώρου

Η μελέτη έδειξε ακόμα πως το περπάτημα τουλάχιστον 7.000 βημάτων την ημέρα σχετιζόταν με μείωση κατά 50-70% του κινδύνου πρόωρου θανάτου. Ακόμα πιο αποτελεσματικά, δε, ήταν πάνω από 10.000 βήματα ημερησίως, σε σύγκριση με την καθιστική ζωή.

Αν και το περπάτημα στη φύση, σε ένα πάρκο ή στην εξοχή, παρέχει πρόσθετα οφέλη, η Dr. Arnett τονίζει πως οπουδήποτε κι αν περπατάτε είναι προτιμότερο από το να κάθεστε.

«Σε υπαίθριο ή εσωτερικό χώρο, στο πάρκο, στο σπίτι ή σε ένα εμπορικό κέντρο, το σημαντικό είναι να περπατάτε», τονίζει. «Δυστυχώς πολλοί άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση στον κατάλληλο χώρο πρασίνου για περπάτημα. Επομένως, θα περπατούν ακόμα και στην κουζίνα τους αν χρειαστεί, κάνοντας επιτόπιο βάδην».

Φωτογραφία: iStock

Ο επαναλαμβανόμενος πόνος, οι συνεχείς κράμπες και το αίσθημα βάρους στο ένα ή και στα δύο πόδια όταν περπατάτε ή γυμνάζεστε, συχνά δεν είναι αθώα συμπτώματα και πρέπει να ελέγχονται αμέσως από έναν γιατρό, αναφέρει ένας ειδικός από τις ΗΠΑ.

Τα συμπτώματα αυτά μπορεί να αποτελούν τις πρώτες ενδείξεις μιας πάθησης που ονομάζεται περιφερική αποφρακτική αρτηριοπάθεια. Η νόσος αναπτύσσεται όταν συσσωρεύονται λιπώδη ιζήματα στα εσωτερικά τοιχώματα των αρτηριών (όπως το πουρί στους σωλήνες).

Η συσσώρευση αυτή δημιουργεί πλάκες (αθηροσκλήρωση), που προκαλούν στένωση ή και απόφραξη στον αυλό των αρτηριών. Η συνέπεια είναι να μειώνεται η ροή του αίματος (ισχαιμία) και να εκδηλώνονται τα προαναφερθέντα συμπτώματα. Η πάθηση αφορά τις αρτηρίες των άκρων, κυρίως των ποδιών αλλά μερικές φορές και των χεριών.

«Στα αρχικά στάδιά της, η περιφερική αποφρακτική αρτηριοπάθεια δεν προκαλεί συμπτώματα», λέει ο αγγειοχειρουργός Dr. Matthew Cindric, από το Πανεπιστημιακό Ιατρικό Κέντρο Penn State Health, στην Πενσυλβάνια.

Η διαλείπουσα χωλότητα

Η πρώτη ύποπτη ένδειξη που παρατηρούν οι ασθενείς είναι η διαλείπουσα χωλότητα. Με τον όρο αυτό περιγράφεται ο πόνος στις γάμπες, τους μηρούς, τους γλουτούς ή τα πέλματα που αναπτύσσεται όταν ο ασθενής βαδίζει και εξαφανίζεται γρήγορα όταν αναπαύεται.

Μερικές φορές ο πόνος στα πόδια μοιάζει περισσότερο με σφίξιμο, αίσθημα βάρους ή και αδυναμία στο προσβεβλημένο άκρο. Μπορεί επίσης να συνοδεύεται από πολλές κράμπες. Τα συμπτώματα αυτά εκδηλώνονται επειδή οι μύες δεν λαμβάνουν αρκετό οξυγόνο και θρεπτικά συστατικά.

Αν στο στάδιο αυτό δεν γίνει διάγνωση και θεραπεία, τα συμπτώματα θα εμφανίζονται ολοένα συχνότερα με την πάροδο του χρόνου. Επιπλέον θα επιδεινώνονται και θα εμφανίζονται καθώς ο ασθενής θα βαδίζει ολοένα μικρότερες αποστάσεις.

Προχωρημένα στάδια

Στα προχωρημένα στάδια, τα συμπτώματα τυπικά εμφανίζονται στα πόδια και κατά την ανάπαυση. Υπάρχει επίσης κίνδυνος να εμφανιστούν έλκη (πληγές) στα πόδια που δεν επουλώνονται. Ο πόνος μπορεί επίσης να είναι συνεχής, ενώ μπορεί να εμφανιστεί και επίμονο μούδιασμα.

Οποιαδήποτε από αυτές τις καταστάσεις είναι πολύ ανησυχητική, διότι σημαίνει πως η ισχαιμία απειλεί πια τη βιωσιμότητα του άκρου. Οι πληγές, λ.χ., μπορεί να εξελιχθούν σε γάγγραινα και να οδηγήσουν στον ακρωτηριασμό, τονίζει ο Dr. Cindric.

Σωτήρια η έγκαιρη διάγνωση

«Τα αγγειακά προβλήματα τείνουν να επιδεινώνονται γρήγορα χωρίς έγκαιρη διάγνωση και αντιμετώπιση, ιδίως στους ασθενείς με πληγές στα πόδια που δεν επουλώνονται», προειδοποιεί ο ειδικός. «Έχει ζωτική σημασία να προσέξει νωρίς ο πάσχων τα συμπτώματα και να ζητήσει άμεσα ιατρική συμβουλή».

Η αντιμετώπιση της περιφερικής αποφρακτικής αρτηριοπάθειας μπορεί να συμπεριλαμβάνει:

• Αλλαγές στη διατροφή
• Συστηματική γυμναστική
• Φαρμακευτική αγωγή
• Επεμβάσεις διάνοιξης των αρτηριών

Ποιοι κινδυνεύουν

Η περιφερική αποφρακτική αρτηριοπάθεια (ή περιφερική αρτηριακή νόσος) έχει γενετική συνιστώσα. Είναι επίσης συχνότερη στα άτομα ηλικίας άνω των 55-60 ετών, αλλά σχετίζεται και με τον τρόπο ζωής. Σημαντικοί παράγοντες κινδύνου για την ανάπτυξή της είναι:

• Το κάπνισμα
• Η υπέρταση
• Η υψηλή χοληστερόλη
• Η παχυσαρκία
• Τα αυξημένα επίπεδα σακχάρου (σακχαρώδης διαβήτης)

«Το κάπνισμα είναι μακράν το χειρότερο», υπογραμμίζει ο Dr. Cindric. «Η νόσος είναι πολύ συχνότερη στους καπνιστές απ’ ό,τι στους μη καπνιστές».

Η διακοπή του καπνίσματος είναι απαραίτητη για την αντιμετώπιση της πάθησης, προσθέτει. «Ακόμα κι αν ένας ασθενής χρειάζεται χειρουργική θεραπεία, η έκβασή του μακροπρόθεσμα εξαρτάται ισχυρά από το πόσο καλά έχει ελέγξει τους παράγοντες του τρόπου ζωής», ξεκαθαρίζει.

Φωτογραφία: iStock