ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Τα προγράμματα αυτά συνήθως αποκαλούνται UBI ή Universal Basic Income (καθολικό/ενιαίο βασικό εισόδημα) και δεν αποτελούν κάτι το καινούργιο για τις ευρωπαϊκές χώρες. Παρ’ όλα αυτά, στις ΗΠΑ τα προγράμματα πρόκειται να λανσαριστούν ή απλά να επιβοηθήσουν ήδη υπάρχοντες τρόπους χρηματικής υποστήριξης των εισοδηματιών

Η καταβολή τακτικών ποσών σε άτομα είναι αρχαίο φαινόμενο. Μέχρι τώρα, ιστορικά, έχουν υπάρξει αρκετοί τρόποι εγγυημένου εισοδήματος που έχουν υποστηριχθεί από πολλά ηγετικά πρόσωπα της ανθρωπότητας, από προέδρους των ΗΠΑ, μέχρι και του Πάπα. Στις ΗΠΑ, το 2021, θα λανσαριστούν 11 νέα προγράμματα εγγυημένου εισοδήματος σε διαφορετικές πόλεις ή περιοχές της χώρας, με άλλους 20 δημάρχους να αναφέρουν πως μελετούν παρόμοιες κινήσεις για το εγγύς μέλλον.

Τα προγράμματα αυτά συνήθως αποκαλούνται UBI ή Universal Basic Income (καθολικό/ενιαίο βασικό εισόδημα) και δεν αποτελούν κάτι το καινούργιο για τις ευρωπαϊκές χώρες. Παρ’ όλα αυτά, στις ΗΠΑ τα προγράμματα πρόκειται να λανσαριστούν ή απλά να επιβοηθήσουν ήδη υπάρχοντες τρόπους χρηματικής υποστήριξης των εισοδηματιών.

Ο παρών τρόπος των προγραμμάτων αυτών ίσχυε ήδη πιλοτικά  στον δήμο του Στόκτον της Καλιφόρνια, από τον Φεβρουάριο του 2019. Αν και αρχικά το πιλοτικό πρόγραμμα θα έληγε το καλοκαίρι του 2020, επεκτάθηκε για 6 μήνες λόγω της πανδημίας. Ο πρώην -πια- δήμαρχος του Στόκτον, Μάικλ Ταμπς ηγείται πια μιας προσπάθειας 30 δημάρχων η οποία αποκαλείται Mayors for a Guaranteed Income. Ο στόχος της συμμαχίας αυτής είναι να καταφέρουν να πιέσουν την κυβέρνηση των ΗΠΑ προς υπερψήφιση ενός ενιαίου και καθολικού βασικού εισοδήματος στη χώρα. Κάθε πόλη της χώρας η οποία συμμετέχει στο πρόγραμμα λαμβάνει $500.000 υποστήριξης. Παράλληλα, το πρόγραμμα υποστηρίζεται από το University of Pennsylvania School of Social Policy & Practice, για την δημιουργία αναλύσεων και στατιστικών και τη βελτίωση και εξέλιξη του προγράμματος. Η συμμαχία έχει λάβει, επίσης, και χρηματική υποστήριξη από φιλάνθρωπους επιχειρηματίες, όπως ο CEO του Twitter, Τζακ Ντόρσι, ο οποίος δώρισε $3 εκατομμύρια τον Ιούλιο και άλλα $15 εκατομμύρια τον Δεκέμβριο. 

Τα αποτελέσματα θα αναλυθούν παράλληλα με άλλα προγράμματα σε άλλες πόλεις ανά τον πλανήτη όπως τη Μαρικά της Βραζιλίας, όπου δεκάδες χιλιάδες φτωχοποιημένοι πολίτες λαμβάνουν ένα καθολικό βασικό εισόδημα προς υποστήριξη των αναγκών τους. Αν και τα προγράμματα στις ΗΠΑ υποστηρίζουν εκατοντάδες αντί για δεκάδες χιλιάδες πολιτών σε κάθε πόλη, οι υποστηρικτές τους αναφέρουν πως η απλότητα και η έμφαση στην εμπιστοσύνη των προγραμμάτων αυτών αποτελούν κύριους πυλώνες αντιστάθμισης των σύνηθων γραφειοκρατικών προβλημάτων. Οι πρόσφατες πληρωμές προς βοήθεια των εισοδηματιών στις ΗΠΑ από την ομοσπονδιακή κυβέρνησης μπορεί να έχουν μετριάσει ελάχιστα τις επιπτώσεις του κορωνοϊού, ιδιαίτερα εάν σκεφτεί κανείς πως το 76% των ερωτηθέντων σε γκάλοπ του Economic Security Project ανέφερε πως θα ήθελαν να συνεχιστεί η βοήθεια αυτή μέχρι το πέρας της οικονομικής κρίσης.

Εισερχόμενοι στο δεύτερο έτος μιας πανδημίας η οποία έχει δημιουργήσει 10 εκατομμύρια νέους ανέργους στις ΗΠΑ, τα προγράμματα αυτά στοχεύουν στη βοήθεια των οικονομικά ασθενέστερων. Παρ’ όλα αυτά, βοηθούν επίσης και στην ενίσχυση των μελλοντικών παρόμοιων προγραμμάτων που μπορεί να δοθούν σε αυτούς που υποφέρουν λόγω μονογονεϊκής οικογένειας ή του εδραιωμένου ρατσισμού των ΗΠΑ. 

Τον περασμένο Δεκέμβριο, το Κόμπτον του Λος Αντζελες, γνωστή περιοχή η οποία κατακλύζεται από φτώχεια και βία μεταξύ μειονοτήτων, ξεκίνησε το πιθανώς μεγαλύτερο πιλοτικό πρόγραμμα βασικού εισοδήματος στις ΗΠΑ. Ο δήμος, στον οποίο διαμένουν Λατίνοι και άλλες μειονότητες, υποφέρει από διπλάσια ποσοστά φτώχειας σε σχέση με τον εθνικό μέσο όρο. Η αφροαμερικανή δήμαρχος Ατζα Μπράουν, η οποία εξελέχθη το 2012 ως η νεαρότερη δήμαρχος στην ιστορία του δήμου εισήγαγε το Compton Pledge (Yπόσχεση του Κόμπτον) και έχει ήδη ξεκινήσει για 30 νοικοκυριά του δήμου. Μέχρι το Μάρτιο άλλες 800 οικογένειες θα συμπεριληφθούν στο πρόγραμμα. Τα νοικοκυριά θα λαμβάνουν μέχρι $1000 κάθε μήνα για δυο χρόνια, αναλόγως με τα μέλη της οικογενείας. Στη Νέα Υόρκη, ένα παρόμοιο μοντέλο για 25 οικογένειες θα διαρκέσει για 5 χρόνια, με μηνιαίο ποσό των $500. Στο Τζάκσον του Μισισιπή,  περίπου 20 μητέρες μονογονεϊκών οικογενειών λαμβάνουν $1000 μηνιαίως από το 2018. Ο δεύτερος γύρος του προγράμματος ξεκίνησε το 2020, με τουλάχιστον 110 υποστηριζόμενες μητέρες. Στην Κολούμπια της Νότιας Καρολίνα, ένα πιλοτικό πρόγραμμα θα επικεντρωθεί στους αφροαμερικανούς πατέρες, με $500 μηνιαίως για δύο χρόνια σε 100 μονογονεϊκούς πατέρες. Στην μεγαλούπολη του Πίτσμπουργκ της Πενσυλβάνια, το πρόγραμμα είναι ακόμη πιο ενδελεχές. Μετά τα αποτελέσματα μελέτης για τους λόγους και τους τρόπους φτωχοποίησης πολλών νοικοκυριών, ο δήμαρχος της πόλης Μπιλ Πεντούτο ανακοίνωσε πως θα λάβει μέρος στην προαναφερθείσα δημαρχιακή συμμαχία. Υπάρχουν κι άλλα προγράμματα τα οποία -για παράδειγμα- υποστηρίζουν νοικοκυριά με μικρά παιδιά, όπως στον Αγιο Παύλο της Μινεσότα, όπου 150 οικογένειες λαμβάνουν $500 μηνιαίως για 18 μήνες. Κάτι παρόμοιο ισχύει και στο Ρίτσμοντ της Βιρτζίνια αλλά και την πόλη Πρόβιντενς του Ρόουντ Αϊλαντ. 

Η χρηματοδότηση, μερικώς ή συνολικώς βασίζεται σε φιλανθρωπικές δωρεές πολιτών ή ακόμη και επιχειρήσεων. 

Υπάρχουν, όμως, και οι επικριτές τέτοιων προγραμμάτων, από όλα τα κοινωνικά στρώματα και όλες τις κομματικές αποχρώσεις, με τους περισσότερους να αναφέρουν πως τα χρήματα αυτά θα χρησιμοποιηθούν για ναρκωτικά (αν και τα μέχρι τώρα στοιχεία στο Στόκτον αποδεικνύουν το αντίθετο), ή πως θα χρησιμοποιηθούν ως μαξιλαράκι και οι άνεργοι θα πάψουν να ψάχνουν για δουλειά.

Διαβάστε ακόμη: 

Eπίδομα 534 ευρώ: Πότε θα καταβληθεί στους δικαιούχους (vid) 

e-ΕΦΚΑ: Αυτές οι κατηγορίες απαλλάσσονται από την ασφαλιστική ενημερότητα

Επίδομα αδείας: Πώς θα καταβληθεί στους μισθωτούς που εντάσσονται στη «Συν-Εργασία»

ΠΗΓΗ NEWMONEY

ΓΕΝΙΚΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
  • Γράφει ο Γιώργος Παπανικολάου

Το Δίκτυο για το Καθολικό Άνευ όρων Βασικό Εισόδημα (ΚΑΒΕ) είναι ένα κίνημα που ξεκίνησε το 1986 και σήμερα έχει εξελιχθεί σε παγκόσμιο, με δημοψηφίσματα για την εφαρμογή του, ένταξή του σε προγράμματα πολιτικών κομμάτων και σε πειραματικές εφαρμογές του σε χώρες και πόλεις.

Το ΚΑΒΕ δεν είναι φιλανθρωπία, ούτε βοήθημα, ούτε κόστος ή επίδομα σε ειδικές κατηγορίες ανθρώπων. Είναι θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα που δίνεται σε όλους, εφ όρου ζωής, για το απλό γεγονός ότι έχουν γεννηθεί και συμμετέχουν σε ανθρώπινη κοινωνία. Είναι καθολικό (δίνεται σε όλους), ανεπιφύλακτο (δεν υπάρχουν προϋποθέσεις παροχής του), ατομικό (δίνεται σε κάθε άτομο), επαρκές (διασφαλίζει αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης και συμμετοχής στην κοινωνία). Δεν έχει καμιά σχέση και δεν αντικαθιστά το κοινωνικό κράτος πρόνοιας και τα κοινωνικά επιδόματα, αλλά τα συμπληρώνει.

Στο άρθρο 25 της Οικουμενικής Διακήρυξης του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, αναφέρεται το δικαίωμα που έχει ο καθένας σε ένα βιοτικό επίπεδο ικανό να εξασφαλίσει στον ίδιο και στην οικογένειά του υγεία και ευημερία και ειδικότερα τροφή, ρουχισμό, κατοικία, ιατρική περίθαλψη, όπως και τις απαραίτητες κοινωνικές υπηρεσίες. Το ΚΑΒΕ θα είναι η υλοποίηση και συγκεκριμενοποίηση αυτού του δικαιώματος.

Οι τεχνολογικές εξελίξεις και η αυτοματοποίηση, αφήνουν όλο και περισσότερους ανθρώπους χωρίς εργασία. Οι θέσεις εργασίας γίνονται όλο και πιο επισφαλείς. Αλλά ακόμη και μια θέση εργασίας σήμερα δεν αποτελεί εγγύηση μιας αξιοπρεπούς ζωής ή μιας ελεύθερης ύπαρξης. Κανείς δεν νοιώθει ασφαλής σήμερα στον κόσμο. Εκατομμύρια και εκατομμύρια ανθρώπων, ζουν μια ανασφαλή ζωή. Όλα αυτά έχουν επιπτώσεις. Ο Π.Ο.Υ εκτιμά ότι το 2020 οι κρίσεις πανικού και η κατάθλιψη θα είναι οι βασικές ασθένειες στον “ανεπτυγμένο” κόσμο.

Το ΚΑΒΕ  απαντά σ αυτές τις προκλήσεις. Βοηθά να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας. Είναι θεμέλιο πάνω στο οποίο μπορείς να χτίσεις τη ζωή σου με ελευθερία, ώστε να κάνεις αυτό που πραγματικά θέλεις. Θα είναι μια κοινωνική επανάσταση. Οι άνθρωποι θ αρχίσουν να αξιολογούν και να κατευθύνουν τη ζωή τους, όχι με βάση τι κερδίζουν σαν αντάλλαγμα για τις υπηρεσίες τους, αλλά με βάση τις εσωτερικές τους ανάγκες και το τι μπορούν να συνεισφέρουν στην ανθρωπότητα. Θα αποσυνδεθεί η εργασία και η επιβίωση απ την μισθωτή εργασία. Υπάρχουν διάφορα είδη εργασιών: τα οικιακά, η φροντίδα ανθρώπων στο σπίτι, η εθελοντική εργασία…

Το ΚΑΒΕ θα συνεισφέρει στην εξάλειψη της απόλυτης φτώχειας, στη ριζοσπαστική αλλαγή της κατάστασης των γυναικών, στη μείωση των ψυχικών ασθενειών και των κοινωνικών συγκρούσεων, στην αύξηση της ελευθερίας των ανθρώπων, στην καλύτερη διαπραγμάτευση εργασιακών συνθηκών κοκ.

Οι λύσεις που προσφέρει το ΚΑΒΕ έχουν κάνει διασημότητες, επιστήμονες και γνωστούς ανθρώπους του κεφαλαίου να ταχθούν υπέρ της θέσπισής του.

Παρ όλα αυτά ακούγονται φωνές από διάφορες πλευρές ότι το ΚΑΒΕ θα συνεισφέρει ώστε οι άνθρωποι “να μην ενδιαφέρονται να εργαστούν και θα τεμπελιάζουν”. Αυτό θυμίζει την εποχή μιας άλλης μεγάλης κατάκτησης της ανθρωπότητας, την εποχή της πάλης για την καθιέρωση του 8ωρου εργασίας, όταν τις παραμονές των μεγάλων διαδηλώσεων το 1866 στην Αμερική, οι εφημερίδες είχαν πλημμυρίσει με άρθρα που έγραφαν ότι “το αίτημα θα έφερνε μείωση μισθών, φτώχεια και κοινωνική υποβάθμιση του εργάτη, θα έσπρωχνε τους εργάτες σε αλητεία και χαρτοπαιξία, βία, κραιπάλη και αλκοολισμό”.

Αν η φύση του ανθρώπου ήταν η τεμπελιά, αυτός δεν θα ξέφευγε ποτέ απ την κατάσταση του ζώου. Η εργασία ήταν αυτή που ξεχώρισε τους προγόνους μας απ τα ζώα και δημιούργησε στην κυριολεξία τον άνθρωπο. Η εργατικότητα και η δημιουργικότητα είναι λοιπόν στη φύση του ανθρώπου.

Είναι ικανός ο καπιταλισμός ν αλλάξει τη φύση του ανθρώπου και να τον μεταμορφώσει σε τεμπέλη; Όχι. Μπορεί μόνο να παρεμβάλλει τεράστιες δυσκολίες ανάμεσα στον άνθρωπο και την τάση του για δημιουργική, αποδοτική και ωφέλιμη εργασία και παρέχει “ευκαιρίες” στην τεράστια πλειοψηφία των ανθρώπων, μόνο για άχαρη, βασανιστική, αδιάφορη, ξένη προς τα ενδιαφέροντα εργασία, που έχει την έννοια “του μεροκάματου για λόγους επιβίωσης”.

Φυσικά για να έχει αληθοφάνεια ο μύθος των “τεμπέληδων ανθρώπων”, είναι αναγκαία μια εκπαίδευση αφυδατωμένη από παιδεία άξια των ανθρώπων, μια εκπαίδευση σαν αυτή που προσφέρει αφειδώς ο καπιταλισμός.

Το ΚΑΒΕ θ απελευθερώσει τη φύση του ανθρώπου και την τάση του για δημιουργική εργασία, θα του δώσει την ευκαιρία να εκφράσει τις ικανότητές του, τη φαντασία του, τη δημιουργικότητά του, να προσφέρει στην κοινωνία. Εργασία με την ευρύτερη έννοια είναι κάθε δραστηριότητα που πραγματοποιούμε στον κόσμο για να τον αλλάξουμε και να τον βελτιώσουμε. Λαμβάνοντας ένα ΚΑΒΕ, θα μπορούσαμε να αφιερώσουμε περισσότερο χρόνο σε δημιουργικές, εθελοντικές ή συνεργατικές εργασίες, απαραίτητες για μας τους ίδιους και για την κοινωνία, χωρίς να χρειάζεται να αμειβόμαστε γι’ αυτές. Το ΚΑΒΕ θα οδηγήσει σε μια αύξηση της παραγωγικότητας, της ελευθερίας και του πολιτισμού, χωρίς προηγούμενο.

Ο Μάρξ είχε παρατηρήσει κάτι ανάλογο, με τη γενίκευση της εργοστασιακής νομοθεσίας (Κεφάλαιο, τ.1, σελ 498, 505, 519-520):

“Η εργοστασιακή νομοθεσία, αυτή η πρώτη συνειδητή και σχεδιασμένη αντίδραση της κοινωνίας στην αυθόρμητη συγκρότηση του προτσές της παραγωγής της, είναι εξίσου αναγκαίο προϊόν της μεγάλης βιομηχανίας, όπως η μπαμπακερή κλωστή, τα αυτόματα μηχανήματα και ο ηλεκτρικός τηλέγραφος…

…Η εργοστασιακή νομοθεσία, σαν πρώτη παραχώρηση που αποσπάστηκε απ το κεφάλαιο…

…Αν από τη μια μεριά, η γενίκευση της εργοστασιακής νομοθεσίας έγινε αναπόφευκτη σαν μέσο σωματικής και πνευματικής προστασίας της εργατικής τάξης, από την άλλη, γενικεύει και επιταχύνει τη μετατροπή σκόρπιων προτσές εργασίας μικροσκοπικής κλίμακας σε συνδυασμένα προτσές εργασίας μεγάλης κοινωνικής κλίμακας, δηλ γενικεύει και επιταχύνει τη συγκέντρωση του κεφαλαίου και τη μονοκρατορία του εργοστασιακού συστήματος. Καταστρέφει όλες τις αρχαϊκές και μεταβατικές μορφές, που πίσω τους κρύβεται ακόμα εν μέρει η κυριαρχία του κεφαλαίου και τις αντικατασταίνει με την άμεση και απροκάλυπτη κυριαρχία του. Γενικεύει έτσι και τον άμεσο αγώνα ενάντια σ αυτή την κυριαρχία. Ενώ στο κάθε εργαστήρι ξεχωριστά επιβάλλει την ομοιομορφία, την κανονικότητα, την τάξη και την οικονομία, αυξάνει, χάρη στο τεράστιο κέντρισμα που δίνουν στην τεχνική, ο περιορισμός και η ρύθμιση της εργάσιμης ημέρας, την αναρχία και τις καταστροφές της κεφαλαιοκρατικής παραγωγής γενικά, καθώς και την εντατικότητα της εργασίας και το συναγωνισμό των μηχανών με τον εργάτη. Καταστρέφοντας τις σφαίρες της μικρής παραγωγής και της δουλειάς στο σπίτι, καταστρέφει τα τελευταία καταφύγια των “υπεράριθμων” και μαζί την ως τα σήμερα ασφαλιστική δικλείδα του όλου κοινωνικού μηχανισμού. Οδηγώντας στο ωρίμασμα των υλικών όρων και του κοινωνικού συνδυασμού του προτσές της παραγωγής, οδηγεί στο ωρίμασμα των αντιφάσεων και των ανταγωνισμών της κεφαλαιοκρατικής του μορφής και επομένως οδηγεί ταυτόχρονα στο ωρίμασμα των μορφικών στοιχείων μιας καινούργιας κοινωνίας και των παραγόντων ανατροπής της παλιάς κοινωνίας”.

Πού θα βρεθούν τα χρήματα; Ποιος θα χρηματοδοτήσει το ΚΑΒΕ;

Σήμερα το φτωχότερο μισό του παγκόσμιου πληθυσμού, μοιράζεται λιγότερο από το 1% του παγκόσμιου πλούτου, ενώ το πλουσιότερο 10% έχει στα χέρια του το 89% του συνολικού πλούτου. Το 1% ελέγχει τα μισά περιουσιακά στοιχεία του πλανήτη. Ο σημερινός πλούτος “ανήκει” στους “νόμιμους” ιδιοκτήτες του, τις μεγάλες πολυεθνικές, τις παγκόσμιες τράπεζες και τα οικονομικά λόμπυ. Χρειάζεται μια αλλαγή στο μυαλό μας, μια αλλαγή στην κατανόηση των πραγμάτων.

Υπάρχει επαρκής πλούτος σε παγκόσμιο επίπεδο, έτσι ώστε όλος ο πληθυσμός της γης να ζει σε αξιοπρεπείς συνθήκες. Ο πλούτος αυτός έχει παραχθεί χάρη στις προσπάθειες όλων των προηγούμενων γενεών και ολόκληρης της κοινωνίας, άρα είναι κληρονομιά όλων. Τα επιτεύγματα των επιστημών και της τεχνολογίας, η εργασία και η εμπειρία γενεών και γενεών, με θεμελιώδη εργαλεία τις γλώσσες των λαών, έκαναν την ανθρωπότητα να λειτουργεί πάντα σαν ένα άτυπο πλανητικό εργοστάσιο, σαν μια επιχείρηση/οργανισμός, όπου ο κάθε λαός συνεισφέρει το δικό του μερίδιο.

[“Οι κουκίδες στο χάρτη που δείχνουν τον τόπο όπου παρουσιάζονται κάθε φορά οι καινοτομίες, μετακινούνται από ήπειρο σε ήπειρο, σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας της ανθρωπότητας”, Ιστορία της ανθρωπότητας της Unesco].

Το ΚΑΒΕ συνεισφέρει στη συνειδητοποίηση από τους ανθρώπους, της ανθρωπότητας σαν οντότητας και σαν φορέα δικαιωμάτων. Είναι ένα απ τα μικρά/τεράστια βήματα που πρέπει να γίνουν για ν αποκτήσει υλική/θεσμική υπόσταση η ανθρωπότητα σαν εργοστάσιο/επιχείρηση σε πλανητική κλίμακα, άξιο των ανθρώπων.

Το ΚΑΒΕ λοιπόν, σαν κοινωνικό μέρισμα, σαν μια απόδοση των προηγούμενων επενδύσεων της ανθρωπότητας, σαν επένδυση λόγω των χαρακτηριστικών του που αναφέρθηκαν προηγουμένως, μπορεί ν αποτελέσει επένδυση ενός ποσοστού των κερδών των μεγάλων επιχειρήσεων, σ αυτό (από 2-20% ανάλογα με το μέγεθος της επιχείρησης), σαν πρώτο βήμα επιστροφής στην κοινωνία των δικαιωμάτων της, που θα κατανέμεται μέσω μιας ειδικής τράπεζας.

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο καπιταλισμός θα δεχθεί ένα χαλινάρι στην ακόρεστη δίψα του για εκμετάλλευση των ανθρώπων. Οι αγορές είναι η ιστορία των περιορισμών που τέθηκαν και τίθενται στη λειτουργία τους (ώρες εργασίας και 8ωρο, παιδική εργασία, συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας, κοινωνική ασφάλιση…).

“Είναι σαφές ότι ο αγώνας για τη δικαιοσύνη δεν πρέπει ποτέ να εγκαταλείπεται εξ αιτίας της συντριπτικής δύναμης εκείνων που διαθέτουν τα όπλα και τα χρήματα και που φαίνονται ανίκητοι στην εμμονή τους να τα διατηρήσουν. Η δύναμη αυτή αποδείχθηκε επανειλημμένα ευάλωτη απέναντι σε ανθρώπινες αρετές λιγότερο μετρήσιμες από τις βόμβες και τα δολάρια: το ηθικό σθένος, την αποφασιστικότητα, την ενότητα, την οργάνωση, την αυτοθυσία, το πνεύμα, την εφευρετικότητα, το κουράγιο και την υπομονή. Κανένας ψυχρός υπολογισμός για τον συσχετισμό δυνάμεων δεν πρέπει ν αποθαρρύνει ανθρώπους που έχουν πειστεί για το δίκιο του αγώνα τους” (Η δύναμη που καμιά εξουσία δεν μπορεί να υποτάξει, του Χάουαρντ Ζιν).

ΠΗΓΗ TIMESNEWS