ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΟΥΓΕΑΣ

Ένα νεύμα στο σκοτάδι είναι αρκετό;

Λυγίζει απ’ το βάρος το χέρι που δείχνει
ένα τόπο που δεν επιθυμείς πια
την ηλικία του νήματος που σκουριάζει.

Έχει τη λύπη στα δάχτυλα

ένας λυγμός κλαίει τα χείλη που δεν αγγίχτηκαν
μαζεύοντας τόσα χρόνια τη σκόνη του άστρου σου

γι’ αυτό
ένα νεύμα στο σκοτάδι δεν είναι αρκετό
να συμφιλιώσει
την απομάκρυνση απ’ το γενέθλιο τόπο
να φέρει πάλι
τη λέξη
που κράτησε την περιπλάνηση ώς εδώ.

Διάλεξε πάλι τη σιωπή
πίσω απ’ τη μισόκλειστη πόρτα.
Τράβηξέ τη σιγά
κανείς δεν έχει το χρυσό κλειδί
να πέφτουν όλες οι βροχές
στη χόβολη και να μη σβήνει
το σώμα άκαμπτο από καιρό
να ζωντανεύει.

Μια φράση που δεν θυμάσαι έκοψε
στη μέση το δέντρο
που βλάσταινε κάθε πρωινό
κλαδιά καινούργια
καμιά παρηγοριά καμιά φλεγόμενη βάτος
δεν σώζει.

Εμπιστοσύνη

Τίποτα δεν ακούγεται ούτε λέγεται πια
κι όμως υπάρχει
ένας κύκλος που δεν καταλήγει στο σημείο της αρχής του

Ποτέ δεν σταμάτησε να περπατά μες στο σκοτάδι και να γράφει
ακόμα και όταν
εσύ, αμέριμνα κοιμόσουν

Οι ιστορίες των άλλων συρρέουν μαζί με τη δική του
σ’ ένα κατάλογο με λέξεις δικές του

Αν ειπωθεί ο πόνος
τα λάθη και οι αμαρτίες θα συγχωρεθούν;

Χαράχτηκε μ’ αυτή την αγωνία

Ο χρόνος μετά το τέλος του χρόνου
στάζει μαύρο
αίμα πυκνό

Τον βλέπω βαφτίζεται σ’ αυτό
μιλάει το ανείπωτο

Το μόνο που ζητάει είναι
η εμπιστοσύνη σου

Χιόνι με λάσπη

Χιόνι με λάσπη
είναι η πιο παλιά μου ανάμνηση από σένα

στους χωματένιους δρόμους του Tervuren
σκοτεινιάζει
το κρύο που έρχεται από τους μουχλιασμένους κήπους
παγώνει
το γράμμα της μητέρας μου
το ραγισμένο γυαλί δεν συγκρατεί τις αχνές
εικόνες
που φτιάξαν οι αναπνοές.

Οι περισσότερες
ελπίδες φωλιάζουν στη βιασύνη
να επιστρέψω σπίτι
με το τσιγάρο κρεμασμένο στα χείλη
το λευκό χαρτί στο τραπέζι
το μολύβι του σύμπαντος
μετέωρο πάνω του έτοιμο
να σχεδιάσει
το φύλλωμα του θρυμματισμένου χρόνου
αν και γνωρίζω
κανείς δεν θα επιστρέψει πραγματικά.

• Πρώτη δημοσίευση: Περιοδικό ΟΡΟΠΕΔΙΟ, τεύχος 13, Χειμώνας 2013

Ο Βασίλης Κουγέας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1952. Σπούδασε νομικά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο Βρυξελλών (U.L.B.) Πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές ιστορίας στο Παρίσι (Paris I – Panthéon Sorbonne) και νομικών επιστημών στην Αθήνα. Σήμερα εργάζεται ως καθηγητής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και ως δικηγόρος. Το 1971 έλαβε το δεύτερο βραβείο ποίησης της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Από το 1986 είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων. Ποιήματα και μεταφράσεις του έχουν δημοσιευθεί σε πολλά ελληνικά περιοδικά. Ποιήματά του έχουν μεταφρασθεί στα γαλλικά, στα αγγλικά και στα ρουμανικά. Από τα ιδρυτικά μέλη του περιοδικού φωνή-εν [1979]. Έχουν εκδοθεί οι ποιητικές του συλλογές:

• « Καίγονται χρόνια» , εκδόσεις Πορεία, Αθήνα,1983.
• « Ύπνος, γενική δοκιμή», εκδόσεις Ύψιλον, Αθήνα, 1985.
• « Όλο και πιο λίγες», εκδόσεις Κέδρος, Αθήνα,1992.
• « Καίγονται χρόνια – Υπνος, γενική δοκιμή», Ποιήματα 1975-85, εκδ. Ύψιλον, Αθήνα, 1994.
• « Του άλλοτε κατοικημένου», εκδόσεις Ύψιλον, 1997.
• «JADIS HABITÉ», δίγλωσση έκδοση, éditions Harmattan, Paris, 2003.

« Με πράσινο του χαλκού στα χείλη και», εκδόσεις Ύψιλον, Αθήνα, 2009. Ασχολείται ερασιτεχνικά με τη ζωγραφική, τις κατασκευές και τη φωτογραφία.

ΠΗΓΗ TIMESNEWS