Γυάλινος κόσμος: ένας κόσμος γεμάτος ηθική και δικαιοσύνη…

Πόση απόσταση υπάρχει ανάμεσα σ’ αυτά που λέμε και σ’ αυτά που κάνουμε; Όσο πιο πολύ διατυμπανίζουμε περί ηθικής και δικαιοσύνης, μήπως τόσο λιγότερο ηθικοί και δίκαιοι είμαστε;

Η απόσταση όλο και μεγαλώνει… Γιατί άραγε και που οδηγούμαστε; Πόσο ηθικοί και δίκαιοι τελικά είμαστε;

Ζούμε σε μια κοινωνία που η διαφορά ανάμεσα στα λόγια και τις πράξεις μας μοιάζει πλέον τεράστια. Άλλα λέμε και άλλα πράττουμε, αλλιώς εμφανίζουμε τον εαυτό μας και άλλοι είμαστε, άλλα δείχνουμε και άλλα πιστεύουμε για εμάς… Γιατί τόση απόσταση ανάμεσα σε αυτά που λέμε και σ’ αυτά που κάνουμε; Και τι διδάσκουμε και στους νεότερους με αυτή τη στάση μας; Πόσο μπερδεύουμε τους άλλους και πόσο αμφιλεγόμενα μηνύματα δίνουμε και στον ίδιο μας τον εαυτό; Πόσο σταθερή και δομημένη ταυτότητα έχουμε, όταν καλούμαστε άλλο να είμαστε και άλλο να παριστάνουμε πώς είμαστε;

Παριστάνουμε τους ηθικούς, μιλάμε περί ηθικής και αυτοαποκαλούμαστε ηθικοί αλλά αν σκεφτούμε πόσο ηθικοί είμαστε στην πραγματικότητα και πόσο όλη αυτή η ηθική αντανακλάται στις πράξεις μας, ίσως, να μην μπορέσουμε να βρούμε μια σύνδεση. Το ότι μιλάμε για ηθική δε σημαίνει πως είμαστε και ηθικοί και το ίδιο συμβαίνει και με τη δικαιοσύνη. Πόσο δίκαιο θεωρούμε τον εαυτό μας και πόσο εύκολα καταφεύγουμε να επικρίνουμε τους άλλους που είναι άδικοι, χωρίς να προβληματιστούμε πρώτα σχετικά με το πόσο δίκαιοι είμαστε εμείς οι ίδιοι;

Το ότι μιλάμε περί δικαίου δε σημαίνει ότι στις αποφάσεις μας είμαστε δίκαιοι. Πόσο προσπαθούμε να μην αδικούμε τους άλλους και πόσο τελικά το καταφέρνουμε, χωρίς να παρασυρόμαστε από συμπάθειες, από προσωπικά οφέλη, από συμφέροντα ή από λανθασμένες κρίσεις; Και πόση πλάνη δημιουργούμε στον ίδιο μας τον εαυτό όταν διαρκώς τον καθησυχάζουμε ή και τον εκθειάζουμε για την ηθική και τη δικαιοσύνη που τον διακρίνει;

Και παρατηρώντας γύρω σου, αναρωτιέσαι… γιατί τόση απόσταση ανάμεσα στο πόσο ηθικοί και δίκαιοι λέμε ότι είμαστε και στο πόσο τελικά είμαστε; Είναι ένα σημείο των καιρών; Είναι η κατάληξη της σύγχρονης αποξενωμένης και αποστασιοποιημένης κοινωνίας; Η κοινωνία πάντα έτσι ήταν… Απλά εμείς θέλαμε να βλέπουμε τα πράγματα από τη ρομαντική τους πλευρά!

Δυστυχώς, αυτός ο γυάλινος κόσμος μέσα στον οποίο είχαμε ζήσει μέχρι τώρα και που ήταν φτιαγμένος από δήθεν εμπιστοσύνη, ασφάλεια, υποστήριξη, νοιάξιμο, αποδοχή και αγάπη, έγινε χίλια κομμάτια και πολλά από τα θραύσματα αυτού του γυαλιού πλήγωσαν για πάντα την ταλαιπωρημένη μας καρδιά. Τα θραύσματα αυτά διέλυσαν την παραμορφωμένη εικόνα για το τι υπάρχει έξω από αυτόν τον κόσμο και επιτέλους, καταφέραμε να απελευθερωθούμε… να δούμε τα πράγματα όπως είναι και όχι όπως φαίνονται… να αντιληφθούμε ότι όσο πιο πολύ μιλά κάποιος για ηθική τόσο πιο πολλά ανήθικα στοιχεία προσπαθεί να κρύψει… εξάλλου, έμαθε ότι τα πολλά λόγια μπερδεύουν και θολώνουν την πραγματικότητα… και μιλώντας για ηθική μπορεί να πείσει και τους άλλους για το πόσο ηθικός είναι…