Μάρκος Μέσκος: Το νανούρισμα της Παναγίας

ΜΑΡΚΟΣ ΜΕΣΚΟΣ

Το νανούρισμα της Παναγίας

                                                               Της Παρακλήτης

ΕΚΕΙ ΦΙΛΟΥΣΑΝ οι πιστοί χωρικοί τις άγιες εικόνες

στο μέτωπο στην καρδιά στο χέρι της ευλογίας

ρώτησε κάποιο από τα πουλιά να σου απαντήσει

αν έπονται του πένθους ή γνωρίζουν προηγουμένως τον θάνατό τους

αν τ’ όνομά τους θα βρεθεί σε παρενθέσεις και σε σταυρούς χαμηλά

υλακές μέρα-νύχτα από αντίπερα λησμονημένοι τραγουδούν στη λήθη

τυφλά τα ψάρια στο νερό πού η ξετρελαμένη χαρά στα πτερύγιά τους

όνειρα που μουγκρίζουν υπόγεια (αλλά εσύ πες ότι πέθανα και δεν υπάρχω)

πιο πριν μαγική εποχή κερασιών κι άσπρες πεταλούδες στα πρόθυρα

του χειμώνα σαν λίγο η ζωή σαν ο θάνατος πελώριος και ολοσκότεινος

σαν μνήμη του σκύλου μαζί με τα κόκαλα που επιστρέφουν πίσω

όταν πρωί-πρωί θερίζει το γιασεμί ο ξεχασμένος γρύλος (πάντα ήσουν παράκαιρος περνούσε το νερό μαλώνοντάς με)

νοσταλγίας ρυθμός μικρά πουλάρια και φοράδας άσπρο γάλα στα βοσκοτόπια

στα υπνοστάσια λιανισμένα ονόματα αγράμματοι άνθρωποι – τσακισμένοι.

Λοιπόν, λαμπύριζαν τα κύματα την άβυσσο λησμονώντας

και τα καφτά λιωμένα σίδερα τα δάκρυά τους

τα χείλια ο μαστός κι η ψυχούλα η σιωπηλή μετέωρη

παραμέρισε το κακό να ‘ρθει η ευχή βόμβος νοητός το νανούρισμα

– παρακαλώ σε πες έναν λόγον καλόν και για τους δικούς μας.

• Πρώτη δημοσίευση: ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ. Έκδοση Λόγου και τέχνης. Τόμος 12ος, Τεύχος 90, Οκτώβριος-Νοέμβριος 1995

Ο Μάρκος Μέσκος (1935-2019) γεννήθηκε στην Έδεσσα. Ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες και τις γυμνασιακές σπουδές του στην Έδεσσα και εργάστηκε, στη συνέχεια, στο κατάστημα του πατέρα του, γράφοντας ποίηση από την εφηβική ηλικία. Η πρώτη του εμφάνιση στα γράμματα έγινε το 1956 με το ποίημα “Ειρήνη” που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό “Επιθεώρηση Τέχνης” (τεύχος 13, Ιανουάριος 1956), με το ψευδώνυμο Κούλης Αυγερινός (χρησιμοποίησε, επίσης, τα λογοτεχνικά ψευδώνυμα Δημήτρης Γραμματικός και Πέτρος Μηλιώνης). Το 1957, συνδέθηκε με τη συντακτική ομάδα του περιοδικού “Μαρτυρίες”. Το 1958 χρονολογείται η πρώτη του ποιητική συλλογή, “Πριν από τον θάνατο”. Το 1965 εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα για να σπουδάσει στο Αθηναϊκό Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Σχολής Δοξιάδη. Εκεί έζησε έως το 1980, δουλεύοντας, μεταξύ άλλων, ως γραφίστας σε διαφημιστικά γραφεία και ως επιμελητής εκδόσεων. Το 1981 μετακόμισε στη Θεσσαλονίκη και έγινε ιδρυτικό μέλος της εκδοτικής ομάδας του περιοδικού “Χειρόγραφα” και, αργότερα, υπεύθυνος των Αγροτικών Συνεταιριστικών Εκδόσεων (ΑΣΕ), μεταξύ 1987-1993. Δημοσίευσε ποιήματα, πεζογραφήματα και μελέτες του, κατά καιρούς, στα περιοδικά “Επιθεώρηση Τέχνης”, “Εφημερίδα των ποιητών”, “Καινούργια Εποχή”, “Νέα Εστία”, “Νέα Πορεία”, “Ο Λογοτέχνης”, “Μαρτυρίες”, “Σημειώσεις”, “Δεκαπενθήμερος Πολίτης”, “Αντί”, “Ελίτροχος”, “Το Δέντρο”, “Γράμματα και Τέχνες”, κ.ά. Η πρώτη φάση της ποίησης του Μέσκου σχετίζεται με τραυματικά ιστορικά βιώματα της δεκαετίας του 1940 και εμφορείται από την αίσθηση ενότητας ποιητή και γενέθλιου τόπου, ανθρώπινου υποκειμένου και φύσης. Η έννοια της αντίστασης διατρέχει όλη τη λογοτεχνική του παραγωγή του και, ενώ στις πρώτες του συλλογές αποκρυσταλλώνεται σε μορφές της ελληνικής παράδοσης, όπως αυτές του Διγενή ή των Κλεφτών, σταδιακά κατατείνει όλο και περισσότερο στην αφαίρεση. Άλλα χαρακτηριστικά της ποίησής του είναι η εισβολή του ιστορικού χρόνου στον ατομικό χώρο και η διαπλοκή προσωπικού και συλλογικού. Οι διακρίσεις του περιλαμβάνουν το βραβείο ποίησης του περιοδικού “Διαβάζω” για τη συλλογή “Χαιρετισμοί”, το 1995, το βραβείο ποίησης του Ιδρύματος Κώστα και Ελένης Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών, το 2006, για το σύνολο του έργου και το Κρατικό Βραβείο Ποίησης, το 2013, για τη συλλογή “Τα λύτρα”. Ποιήματά του μεταφράστηκαν σε ξένες γλώσσες. Το 1981 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ύψιλον η πρώτη συγκεντρωτική έκδοση ποιημάτων του, που γράφτηκαν από το 1958 έως το 1980, με τίτλο “Μαύρο δάσος”. Το βιβλίο ξανακυκλοφόρησε με τον ίδιο τίτλο δύο φορές, συμπληρωμένο κάθε φορά: το 1999 από τις εκδόσεις Νεφέλη και το 2011, σε δύο τόμους, από τις εκδόσεις Γαβριηλίδης. Οι εκδόσεις Γαβριηλίδης εξέδωσαν επίσης τα συγκεντρωμένα “Πεζογραφήματά” του, το 2013, και τα “Προσωπικά κείμενα”, το 2014. Τελευταία βιβλία του ήταν το δοκίμιο “Συνηγορία ποιήσεως” (Κίχλη, 2015), η συλλογή πεζών “Εν Βοδενοίς: Κείμενα εκτός εμπορίου από την ενδοχώρα της Έδεσσας” (Έδεσσα, 2016) και οι ποιητικές συλλογές “Άλφα Βήτα” (Κίχλη, 2015), “Στην όχθη του παραδείσου” (Το Ροδακιό, 2016) και “Όνειρα στον Άδη” (Το Ροδακιό, 2018). Έφυγε από τη ζωή στη Θεσσαλονίκη την 1η Ιανουαρίου 2019, σε ηλικία 83 ετών.

ΠΗΓΗ TIMESNEWS

admin