Όμορφη θρακιώτικη πόλη, το Διδυμότειχο είναι χτισμένο στη συμβολή των ποταμών Έβρου και Ερυθροπόταμου. Σύμφωνα με την επικρατέστερη εκδοχή, «Διδυμότειχο» σημαίνει «διδυμάρικο κάστρο», δηλαδή τις δύο απέναντι ευρισκόμενες οχυρωμένες πόλεις: τη ρωμαϊκή Πλωτινόπολη, στο λόφο της Αγίας Πέτρας, και τη βυζαντινή πόλη, στο λόφο Καλέ. Έδρα επισκόπου ήδη από τον 9ο αιώνα, το
Αρμονικά ενταγμένη στο βραχώδες ανάγλυφο της περιοχής βορειοδυτικά από τη Μεγαλόπολη και νότια από τη Δημητσάνα, η Καρίταινα (Καρύταινα, η παλαιότερη ονομασία της) Αρκαδίας συγκαταλέγεται στους τόπους εκείνους του Μοριά που κατάφεραν να κάνουν αισθητή την παρουσία τους στο διάβα των αιώνων. Πετρόχτιστα σπίτια με κεραμοσκεπές, γραφικά καλντερίμια και παλαιές εκκλησίες
Τη βόρεια ακτογραμμή της Λέσβου, νοτίως της πανέμορφης πολιτείας του Μολύβου, στολίζει μια κωμόπολη με παραδοσιακό χρώμα, απλωμένη κατά μήκος εκτεταμένης αμμουδιάς και σε καταπράσινη έκταση με καλλιέργειες. Το οικιστικό αυτό σύνολο φέρει την ονομασία Πέτρα, και τούτο διότι στο μέσο του ορθώνεται επιβλητικός ένας χαρακτηριστικός βράχος. Καλοδιατηρημένα
Δύο από τους σημαντικότερους προϊστορικούς οικισμούς όχι μόνο της Μαγνησίας και της Θεσσαλίας, αλλά και ολόκληρης της Ελλάδας έχουν ανασκαφεί δυτικά του πολεοδομικού συγκροτήματος του Βόλου, στο Διμήνι και στο Σέσκλο. Σε απόσταση 5 μόλις χλμ από την πόλη του Βόλου, στις βορειοδυτικές παρυφές του ομώνυμου σύγχρονου οικισμού, εντοπίζεται ο αρχαιολογικός χώρος του Διμηνίου.
Στα τέλη του 5ου/αρχές του 4ου αιώνα π.Χ. η πρωτεύουσα του μακεδονικού κράτους μεταφέρθηκε από τις Αιγές, έως τότε πυρήνα του μακεδονικού βασιλείου, στην Πέλλα, που εξελίχθηκε σύντομα στο σημαντικότερο πολιτικό, οικονομικό και πολιτιστικό κέντρο ολόκληρης της ελλαδικής επικράτειας. Όταν ορίστηκε ως η νέα πρωτεύουσα του μακεδονικού κράτους (κατά πάσαν πιθανότητα, από το
Νησί κατοικημένο από τους Προϊστορικούς Χρόνους, η Χίος εντάχθηκε κατά τους Βυζαντινούς Χρόνους στην Επαρχία των Νήσων και δοκιμάστηκε από πειρατικές επιδρομές. Στα αξιομνημόνευτα γεγονότα της περιόδου αυτής, πέραν της οικοδόμησης του φρουρίου της πόλης της Χίου (τέλη 10ου αιώνα), περιλαμβάνεται η ίδρυση της Νέας Μονής, του σπουδαιότερου θρησκευτικού κέντρου της Χίου επί
Στο λαιμό μιας λοφώδους χερσονήσου, στη δυτική όχθη της λίμνης της Καστοριάς, στη θέση όπου βρισκόταν η οχυρή μακεδονική πόλη Κήλητρον ή Κέλετρον, αποφάσισε να μεταφέρει τον 6ο αιώνα μ.Χ. ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός Α’ (527-565) τον πληθυσμό της παρακείμενης Διοκλητιανούπολης, ρωμαϊκής πόλης που ήταν χτισμένη στην περιοχή του Άργους Ορεστικού και είχε λεηλατηθεί από
Κωμόπολη της Ημαθίας και της Μακεδονίας, χτισμένη σε απόσταση 8 χιλιομέτρων νοτιοανατολικά της Βέροιας, η Βεργίνα, που δημιουργήθηκε μετά τον ερχομό ποντίων προσφύγων (το 1922), απέκτησε παγκόσμια φήμη και ακτινοβολία χάρη στα λαμπρά ανασκαφικά ευρήματα που έφερε στο φως το 1977 ο αείμνηστος καθηγητής Mανόλης Aνδρόνικος. Στους βόρειους πρόποδες των Πιερίων και νοτίως του
Σε μικρή σχετικά απόσταση από την πόλη του Κιάτου, σε ένα πλάτωμα του λόφου του Βασιλικού, απλώνεται ο αρχαιολογικός χώρος της Σικυώνος, που αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα της Περιφερειακής Ενότητας Κορινθίας. Η Σικυών ιδρύθηκε κατά τους Προϊστορικούς Χρόνους από προδωρικά φύλα, όπως φανερώνουν τα ίχνη μυκηναϊκής κατοίκησης που έχουν εντοπιστεί. Οι ονομασίες
Αρμονικά ενταγμένη στο βραχώδες ανάγλυφο της περιοχής βορειοδυτικά από τη Μεγαλόπολη και νότια από τη Δημητσάνα, η Καρίταινα (Καρύταινα, η παλαιότερη ονομασία της) συγκαταλέγεται στους τόπους εκείνους του Μοριά που κατάφεραν να κάνουν αισθητή την παρουσία τους στο διάβα των αιώνων. Πετρόχτιστα σπίτια με κεραμοσκεπές, γραφικά καλντερίμια και παλαιές εκκλησίες συνθέτουν την